१० फेब्रुवारी
अखंड समाधानाचा मार्ग : नामस्मरण: वृद्धांना उपदेश.
अखंड रामसेवा ज्याला लाभली । धन्य धन्य त्याची माउली ॥
स्वार्थरहित रामसेवा । याहून दुजा लाभ न जीवा ॥
वाचेने भगवंताचे नाव । कायेने भगवंतसेवा ।
चित्ती भगवंताचे ध्यान । आपण रहावे रामार्पण ।
याहून अन्य सेवा । कोणतीही नाही जाण ॥
जे जे दिसते ते ते नासते । हा बोध घेऊनि चित्ती ।
सज्जन लोक जगी वर्तती । तैसे तुम्ही आता वागा जगात ॥
मुलां-बाळांस सांभाळून राहावे । प्रपंचात उदास न व्हावे ॥
प्रपंचाची उपाधि । आता मनात न आणावी ॥
उपाधिवेगळे झाला । ऐसे ऐकू द्यावे मला ॥
उपाधीत राहिला । परि चित्ताला न वास दिला ।
ऐसे ठेवा मनी । राम आणावा ध्यानीं ॥
आता यापरतें हित । नाहीं दुसरे जगांत ।
हा माझा बोल । न मानावा फोल ॥
आता रामा तुझा झालो । कर्तेपणातून मुक्त झालों ।
ऐसें आणावे मनांत । शक्य तितके राहावे नामात । याहून दुसरें न आणावे मनांत ॥
लौकिकांतील मानापमान । यांचे सोडावें उदक । ध्यानीं आणावा रघुनंदन एक ॥
बायकोमुलांबाळांत राहावे । चित्त रामाकडे ठेवावें । होईल तेवढे नाम घ्यावें ॥
अंतरी परमात्मा त्यास । ठेवून साक्ष भावे भजावे रघुनाथास ॥
न सोडावा मनाचा धीर । मागे आहे रघुवीर ॥
वृद्धपण आलें । शरीर क्षीण झालें । तरी आपण अभिमान घेऊनच राहिले । त्यास सोडावें दूर ॥
प्रपंचांत वृद्धपणीं फारसें न पाहावें । मुलांस मार्ग दाखवून सुखी राहावें ॥
औषध पथ्यपाणी सांभाळावें । पण दुःखी कष्टी कधीं न व्हावें ॥
शरीरसंपत्ति क्षीण झाली । तरी वृत्ति क्षीण नाही बनली ॥
जोवर देहाची संगति । तोवर "मी-माझें" ही वृत्ति ॥
आता वृत्ति राखावी रामापाशी । दुजी उठू न द्यावी त्यापरती ॥
आजवर जें घडलें । ते प्रापंचिक पारमार्थिक असो भले ।
तें रामकृपेने झाले । हे ठेवावे चित्तीं । आता न सोडावा रघुपति ॥
वयोमानानें शरीर होतें क्षीण । वागणें आहे फार जपून ॥
देह आळशी न ठेवावा हे जरी खरें । तरी त्याची परिस्थिती ओळखून राहणे हे बरे ॥
आता आपण झालो शरीराचे अधीन । हे वयोमानानें दृश्य भासत ।
तरी भाव ठेवा रामापायीं । ज्याला क्षीणता कधीं आली नाहीं ॥
चित्तीं राखावें समाधान । आनंदानें संसार करावा जाण ॥
समाधानाचें करावे जतन । ते नसावें कशावर अवलंबून ॥
लाभहानींत न गुंतवता मन । राखता येईल समाधान ॥ स
माधानाला अडवणूक जाण । माझा मीच आपण ॥
देहाचे भोग ठेवावे देहाचे माथीं । समाधानांत राखावी वृत्ति ॥
सर्व कर्ता राम हा भरवसा ठेवावा ठाम ।
मग काळजीचें उरलें नाहीं काम । हे सर्व जुळतें म्हणतां राम राम ॥
तरी सर्वांनीं घ्यावे रामनाम । व्हावें परमात्म्याचे आपण । कृपा करील रघुवीर ॥
४१. मागणे तुम्हा एकच पाही । नामावाचून दूर कधीं न राही ॥
( संदर्भ - सत्संगधारा डॉट नेट संकेतस्थळ )
अखंड समाधानाचा मार्ग : नामस्मरण: वृद्धांना उपदेश.
अखंड रामसेवा ज्याला लाभली । धन्य धन्य त्याची माउली ॥
स्वार्थरहित रामसेवा । याहून दुजा लाभ न जीवा ॥
वाचेने भगवंताचे नाव । कायेने भगवंतसेवा ।
चित्ती भगवंताचे ध्यान । आपण रहावे रामार्पण ।
याहून अन्य सेवा । कोणतीही नाही जाण ॥
जे जे दिसते ते ते नासते । हा बोध घेऊनि चित्ती ।
सज्जन लोक जगी वर्तती । तैसे तुम्ही आता वागा जगात ॥
मुलां-बाळांस सांभाळून राहावे । प्रपंचात उदास न व्हावे ॥
प्रपंचाची उपाधि । आता मनात न आणावी ॥
उपाधिवेगळे झाला । ऐसे ऐकू द्यावे मला ॥
उपाधीत राहिला । परि चित्ताला न वास दिला ।
ऐसे ठेवा मनी । राम आणावा ध्यानीं ॥
आता यापरतें हित । नाहीं दुसरे जगांत ।
हा माझा बोल । न मानावा फोल ॥
आता रामा तुझा झालो । कर्तेपणातून मुक्त झालों ।
ऐसें आणावे मनांत । शक्य तितके राहावे नामात । याहून दुसरें न आणावे मनांत ॥
लौकिकांतील मानापमान । यांचे सोडावें उदक । ध्यानीं आणावा रघुनंदन एक ॥
बायकोमुलांबाळांत राहावे । चित्त रामाकडे ठेवावें । होईल तेवढे नाम घ्यावें ॥
अंतरी परमात्मा त्यास । ठेवून साक्ष भावे भजावे रघुनाथास ॥
न सोडावा मनाचा धीर । मागे आहे रघुवीर ॥
वृद्धपण आलें । शरीर क्षीण झालें । तरी आपण अभिमान घेऊनच राहिले । त्यास सोडावें दूर ॥
प्रपंचांत वृद्धपणीं फारसें न पाहावें । मुलांस मार्ग दाखवून सुखी राहावें ॥
औषध पथ्यपाणी सांभाळावें । पण दुःखी कष्टी कधीं न व्हावें ॥
शरीरसंपत्ति क्षीण झाली । तरी वृत्ति क्षीण नाही बनली ॥
जोवर देहाची संगति । तोवर "मी-माझें" ही वृत्ति ॥
आता वृत्ति राखावी रामापाशी । दुजी उठू न द्यावी त्यापरती ॥
आजवर जें घडलें । ते प्रापंचिक पारमार्थिक असो भले ।
तें रामकृपेने झाले । हे ठेवावे चित्तीं । आता न सोडावा रघुपति ॥
वयोमानानें शरीर होतें क्षीण । वागणें आहे फार जपून ॥
देह आळशी न ठेवावा हे जरी खरें । तरी त्याची परिस्थिती ओळखून राहणे हे बरे ॥
आता आपण झालो शरीराचे अधीन । हे वयोमानानें दृश्य भासत ।
तरी भाव ठेवा रामापायीं । ज्याला क्षीणता कधीं आली नाहीं ॥
चित्तीं राखावें समाधान । आनंदानें संसार करावा जाण ॥
समाधानाचें करावे जतन । ते नसावें कशावर अवलंबून ॥
लाभहानींत न गुंतवता मन । राखता येईल समाधान ॥ स
माधानाला अडवणूक जाण । माझा मीच आपण ॥
देहाचे भोग ठेवावे देहाचे माथीं । समाधानांत राखावी वृत्ति ॥
सर्व कर्ता राम हा भरवसा ठेवावा ठाम ।
मग काळजीचें उरलें नाहीं काम । हे सर्व जुळतें म्हणतां राम राम ॥
तरी सर्वांनीं घ्यावे रामनाम । व्हावें परमात्म्याचे आपण । कृपा करील रघुवीर ॥
४१. मागणे तुम्हा एकच पाही । नामावाचून दूर कधीं न राही ॥
( संदर्भ - सत्संगधारा डॉट नेट संकेतस्थळ )
No comments:
Post a Comment